Andrzej Maria Deskur

Andrzej Maria Deskur (ur. 29 lutego 1924 w Sancygniowie, zm. 3 września 2011 w Watykanie) – polski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał. Kawaler Orderu Orła Białego.

Pochodził z polskiej rodziny szlacheckiej (herbu Góra Złotoskalista) o korzeniach francuskich; syn Andrzeja Ludwika i Stanisławy z Kosseckich, właścicieli dóbr Sancygniów. Uczył się w Gimnazjum w Jaśle[1], a następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim (w ramach tajnego nauczania), następnie (już po wojnie) teologię w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Krakowie i na Uniwersytecie Katolickim w szwajcarskim Fryburgu (obronił doktorat z teologii moralnej). Przyjął święcenia kapłańskie 20 sierpnia 1950 w St. Bonnet-les-Oules (Francja). Prowadził pracę duszpasterską we Francji i Szwajcarii, a we wrześniu 1952 podjął pracę w Watykanie.

Był referentem, następnie podsekretarzem (1964) w Papieskiej Komisji ds. Kinematografii i Radia, przekształconej w 1954 w Papieską Komisję ds. Środków Społecznego Przekazu. Brał udział w pracach przygotowawczych przed soborem watykańskim II, był sekretarzem w Sekretariacie Prasy i członkiem komisji soborowej ds. opracowania dokumentu o środkach masowego przekazu; został powołany na jednego z ekspertów Soboru. W 1965 pełnił funkcję sekretarza Komisji Soborowej Apostolstwa Świeckich Środków Przekazu. W 1966 został sekretarzem, a we wrześniu 1973 prezydentem Papieskiej Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu. Otrzymał tytuły honorowego szambelana papieskiego (1958) i prałata domowego (1964).

17 czerwca 1974 został mianowany biskupem tytularnym Tene, sakry udzielił mu w Watykanie 30 czerwca 1974 papież Paweł VI. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a także w III konferencji generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Puebla (Meksyk, 1979). W lutym 1980 został promowany do rangi arcybiskupa tytularnego; z funkcji prezydenta Papieskiej Komisji Środków Masowego Przekazu Społecznego został emerytowany w kwietniu 1984 (zachował tytuł honorowego prezydenta). W maju 1985 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając diakonię S. Cesareo in Palatio (wcześniej był to kościół tytularny kard. Karola Wojtyły). Od stycznia 1987 kardynał Deskur pełnił funkcję prezydenta Papieskiej Akademii Niepokalanego Poczęcia; w styczniu 1996 został podniesiony do godności kardynała prezbitera, zachował diakonię S. Cesareo in Palatio w charakterze tytułu prezbiterskiego na zasadzie pro hac vice.

Brał udział w pracach licznych instytucji watykańskich, m.in. Kongregacji ds. Kanonizacyjnych, Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia, Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego, Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. W 1991 odebrał doktorat honoris causa Wydziału Teologicznego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie; został uhonorowany m.in. Orderem za Zasługi dla Republiki Włoskiej oraz Wielkim Krzyżem Zakonu Maltańskiego.

Był wieloletnim przyjacielem papieża Jana Pawła II. W czasie konklawe, które wybrało Karola Wojtyłę na papieża, biskup Deskur przebywał po ciężkim udarze mózgu w klinice Gemelli; nowy papież odwiedził go w szpitalu krótko po elekcji. Od czasu tej choroby Deskur poruszał się na wózku inwalidzkim. Po ukończeniu 80. roku życia (luty 2004) utracił prawo udziału w konklawe.
Sarkofag kardynała Andrzeja Marii Deskura

10 października 2006 roku został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego[2]. Zmarł 3 września 2011, a jego pogrzeb odbył się 12 września. Został pochowany w krypcie sanktuarium bł. Jana Pawła II, znajdującego się na terenie krakowskim Centrum Jana Pawła II.