Figura ariańska
Figurki » Figura ariańska
"Obelisk stojący jak widac na wzgórzu na drugiej stronie Pałacu Sancygniowskiego, bardzo stary zabytek znajduje się na polu Idzika, brak już wykonania cztery twarze, przykryte kapeluszem. Tak wyglądało z mojej pamięci."
Pamiątkowa Księga Wsi Sancygniów - Adam Zawartka
Kamienny słup zwany "figurą ariańską" z 2 połowy XVI wieku, prawdopodobnie pomnik nagrobny kalwińskiej rodziny Secygniowskich (vel Sancygniowskich). - [?]
Opis z planu zagospodarowania wsi Sancygniów: Spośród figur przydrożnych wyróżnia się m. in. fragment pomnika (wg tradycji ariański) w formie ośmiobocznego słupa ze stylizowaną głowicą kompozytową, pokrytego ornamentami roślinnymi (w. XVII).
Według informacji w pałacu (prawdopodobnie w przypałacowym lamusie) jak i kościele sancygniowskim mieścił się zbór ariański.
Co łączyło Arian z Pińczowem? (więcej pod zdjęciami)
Historia Arian (Braci Polskich) w Polsce:
Była to wspólnota religijna, która wyodrębniła się w latach 1562-1565 z polskigo Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, inaczej : kalwinizmu. Był to radykalny odłam reformacji w Polsce a powstał z mieszanki uchodźców z południowej i zachodniej Europy, którzy byli prześladowani przez katolicką inkwizycję oraz teologów ewangelickich.
W 1658 uchwałą sejmu polskiego zostali oskarżeni o popieranie Szwedów podczas Potopu, rozkazano im albo przejść na katolicyzm albo opuścić Polskę. Po wygnaniu kontunuowali swoją działalność w Siedmiogrodzie i Niderlandach. Ostatecznie ruch zanikł w roku 1803.
Bracia polscy w Pińczowie
Pińczów i Raków były głównymi ośrodkami ruchu Braci polskich. W Rakowie w 1602 r. powstała Akademia Rakowska, gdzie działał dom wydawniczy, natomiast Pińczów był traktowany jako stolica Braci polskich.
Po rozpadzie w Kościele kalwińskim (wcześniej byli tu Paulini - zostali wypędzeni przez Oleśnickiego) w 1562 roku, miejsce ich zastąpił ruch arian, zajmując kościół i klasztor. (obecny PDK Belweder). Kalwiniści mieli tutaj gimnazjum, drukarnię i siedzibę - prawdopodobnie całość przejeli Bracia polscy. Pińczów traktowano jako siedzibę dwóch zborów ariańskich: małego i dużego. W 1586 roku arianie zostali wypędzeni z Pińczowa przez nowych właścicieli miasta - Myszkowskich. Podczas panowania Myszkowskich do Pińczowa powrócili znów Paulini.
W XIX wieku został zniszczony cmentarz braci polskich (lokalizacja nieznana).
